Koffie en brood
een mooie dinsdagochtend ik wandel door het rood het meisje ligt te slapen en ik, ik ga om brood bevrijd van moeizaam denken gedragen door het licht m'n leven één moment een zoet gedicht schrijvers van de schoonheid schrijvers van de troep het woord is aan de bakker de bakker om de hoek zijn vlaams is onbestaande maar ik spreek frans voor drie in mij huist al een tijd deze melodie ik denk aan hij die opgaf zijn leven zonder zin nu leeft hij slechts in mijn herinnering schrijvers vol pretentie schrijvers zonder naam hier sta ik bij de bakker zie je me niet staan oh, lichtere momenten platanen op een rij en ook nog het vooruitzicht op ontbijt de stad, ze toont haar charme ze oogt zo aangenaam alvorens met de uren tot broeikas te vergaan de dag is vol belofte de dag weegt nog geen lood ik heb nog recht op koffie en op brood brood koffie en brood koffie en brood
